معنی کهنه گر - جستجوی لغت در جدول جو

کهنه گر

لغت نامه دهخدا

کوزه گر

کسی که کاسه و کوزۀ گلی می سازد

فرهنگ فارسی عمید

کاسه گر

سفالگر، در موسیقی از الحان قدیم ایرانی، برای مثال کاس می و قول کاسه گر خواه / چون کوس بگه فغان برآورد (خاقانی - ۵۰۶)

فرهنگ فارسی عمید

کینه ور

انتقام جو، کسی که به دنبال انتقام است، پرکین، کینه کش، کینه خوٰاه، کینه جو

فرهنگ فارسی عمید

فتنه گر

فتنه انگیز، آنکه فتنه و آشوب برپا می کند، زیبا و دل فریب

فرهنگ فارسی عمید

کنده گر

کسی که بر روی فلز، چوب یا چیز دیگر کنده کاری می کند

فرهنگ فارسی عمید

کهنه کار

کارآزموده، باتجربه، ماهر

فرهنگ فارسی عمید

کرفه گر

کرفه کار، ثواب کار، کرفه گر

فرهنگ فارسی عمید

شانه گر

شانه ساز، شانه تراش، کسی که شانه می سازد

فرهنگ فارسی عمید

پهنه در

(پَ نَ دَ)

دهی از دهستان فریم بخش دودانگۀ شهرستان ساری، واقع در 4 هزارگزی باختر کهنه ده، سر راه عمومی فریم به پل سفید. دشت، معتدل، مرطوب، مالاریائی، دارای 120 تن سکنه. آب آن از نهر عروس داماد، محصول آنجا برنج و غلات، شغل اهالی زراعت و راه مالرو است. دبستان دارد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

پهنه بر

(پَ نَ بُ)

دهی از دهستان نجف آباد شهرستان بیجار، واقع در 16هزارگزی شمال خاوری نجف آباد کنار شوسۀ بیجار به سنندج. تپه ماهور، سردسیر، دارای 165 تن سکنه. آب آن از چشمه، محصول آنجا غلات، لبنیات، شغل اهالی زراعت و گله داری. صنایع دستی قالیچه و جاجیم، گلیم بافی، پاسگاه ژاندارمری دارد. راه آنجا مالرو است. تابستان اتومبیل میتوان برد. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 5)

لغت نامه دهخدا

آینه گر

(یِ نَ / نِ گَ)

سازندۀ آینه:
شاگردی عبارت و خط تو کرده اند
هم صبح آینه گر و هم شام مشک سای.
کمال اسماعیل

لغت نامه دهخدا

طعنه گر

(طَ نَ / نِ گَ)

که پیشه اش عیبجوئی باشد. صاحب آنندراج این لفظ را بدون بیان معنی آن در فرهنگ خویش با بیت بدر چاچی شاهد استعمال آورده است:
صحن تو بادجلوه گر روضۀ هشت باب را
خلق تو باد طعنه گر بوی خوش بهار را

لغت نامه دهخدا

شانه گر

(نَ / نِ گَ)

که شانه سازد. که شانه تراشد. که شانه درست کند. مرادف شانه تراش است. (از بهار عجم) (آنندراج) : منشار این کار منشاری بود باریک و تیز لطیف تر از منشار شانه گران. (ذخیرۀ خوارزمشاهی).
بمن تا بت شانه گر شد دچار
مرا روز و شب شانه بینی است کار.
طاهر وحید (از بهار عجم)

لغت نامه دهخدا

فتنه گر

(فِ نَ / نِ گَ)

آنکه ایجاد فتنه کند. فتنه جو. فتنه انگیز:
چون ز فتنه گران تهی شدجای
پیش خود فتنه را نشاند ز پای.
نظامی.
رجوع به فتنه انگیز شود

لغت نامه دهخدا

کانسه گر

(سَ / سِ گَ)

کاسه گر. کاسه ساز. (ناظم الاطباء). رجوع به کاسه گر شود

لغت نامه دهخدا

کرفه گر

(کِ فَ / فِ گَ)

نیکوکار و ثواب کننده. (آنندراج) (انجمن آرا) (ناظم الاطباء). ثواب کار. برابر گناهکار. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا

پهنه ور

(پَ نَ وَ)

دهی از دهستان جلال ازرک بخش مرکزی شهرستان بابل، واقع در 15 هزار و پانصد گزی باختر بابل. دشت، معتدل مرطوب مالاریائی، دارای 120 تن سکنه. آب آن از رود خانه کازی. محصول آنجا برنج و کنف و صیفی و مختصر غلات و پنبه و نیشکر. شغل اهالی زراعت، راه مالرو است. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3)

لغت نامه دهخدا

کلاه گر

(کُ گَ)

کلاه ساز. کلاه دوز. آنکه کلاه سازد: بوبکر و عمر... را به دوزخ فرستدو کفشگران درغابش و کلاه گران آوه و جولاهگان قم و سفیهان ورامین را به بهشت فرستد. (کتاب النقض ص 583)

لغت نامه دهخدا

کهنه خر

(تُ مَ)

کهنه خرنده. خرندۀ اثاث کهنه. خلقانی. (از یادداشت به خط مرحوم دهخدا). خریدار اسباب و وسایل مستعمل و دست دوم

لغت نامه دهخدا

کهنه گل

(کُ نَ)

دهی از دهستان بهنام وسط است که در بخش ورامین شهرستان تهران واقع است و 546 تن سکنه دارد. بقعۀ امام زاده یحیی در این ده واقع است، تاریخ بنای این بقعۀ 707 هجری قمری است و اکنون منهدم گردیده است. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 1)

لغت نامه دهخدا

کهنه سر

(کُ نِ سَ)

دهی از دهستان مرکزی بخش صومعه سراست که در شهرستان فومن واقع است و 520 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 2)

لغت نامه دهخدا

کهنه گچ

دهی از دهستان منگور است که در بخش حومه شهرستان مهاباد واقع است و 114 تن سکنه دارد. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 4)

لغت نامه دهخدا